فلج بل نوعی فلج صورت است که منجر به عدم توانایی در کنترل عضلات صورت در قسمت آسیب دیده می شود. علائم ممکن است از خفیف تا شدید متفاوت باشد. اینها ممکن است شامل پیچش عضله ، ضعف یا از بین رفتن کامل توانایی حرکت یک یا به ندرت در هر دو طرف صورت باشد. علائم دیگر شامل افتادگی پلک ، تغییر در طعم ، درد اطراف گوش و افزایش حساسیت به صدا است. به طور معمول علائم بیش از 48 ساعت بروز می کند. 
علت فلج بل ناشناخته است. عوامل خطر شامل دیابت ، عفونت اخیر دستگاه تنفسی فوقانی و بارداری است. این ناشی از اختلال عملکرد عصب جمجمه VII )عصب صورت) است. بسیاری بر این باورند که این به دلیل عفونت ویروسی است که منجر به تورم می شود. تشخيص براساس ظاهر شخص است و علل احتمالی دیگر را رد می کند. سایر شرایطی که می تواند باعث ضعف صورت شود شامل تومور مغزی ، سکته مغزی ، سندرم رامسی هانت نوع 2 ، میاستنی گراویس و بیماری لایم است.
معمولاً با دستیابی به عملکرد طبیعی یا تقریباً نرمال ، این وضعیت به خودی خود بهتر می شود. کورتیکواستروئیدها میتوانند نتایج را بهبود بخشند ، در حالی که داروهای ضد ویروسی ممکن است فواید اضافی کمی داشته باشد. با استفاده از قطره های چشمی یا مژه ، از خشک شدن چشم محافظت می شود. به طور کلی جراحی توصیه نمی شود. اغلب علائم بهبودی طی 14 روز و با بهبودی کامل طی شش ماه آغاز می شود. تعداد معدودی ممکن است به طور کامل بهبود نیافته یا عود علائم داشته باشد.
فلج بل شایعترین علت فلج شدن یک طرفه عصب صورت (70٪) است. 1 تا 4 در هر 10،000 نفر در سال رخ می دهد. حدود 5/1٪ از افراد در بعضی از مراحل زندگی تحت تأثیر قرار می گیرند. این بیماری معمولاً در افراد بین 15 تا 60 سال مشاهده می شود. مردان و زنان به همان اندازه تحت تأثیر قرار می گیرند. این نام پس از جراح اسکاتلندی چارلز بل (1874-1774) است که اولین بار اتصال عصب صورت به این بیماری را توصیف کرد.